Oza

An'olo Bronzino, «Ozan allegorii»

Oza om ristitun olend, kudamb sättub ičeze olendan arvoimižiden kaikiš surembale südäitäudundale, elon täudusele i hamakahudele, ičeze ristitun znamoičendan elohopanendale.

Nened disciplinad tedoitas ozan fenomenad: psihologii, filosofii, fiziologii, sociologii, ekonomine teorii, mugažo religii.

Ozan problem oli antižen etikan keskuzline kategorii. Aristotel' tedoiži sidä ezmäižel i märiči ozad kuti «hengen töhišt täudes hüvädtegendas» (Nikomahan etik-tö). Hüvädtegend oli se, mi vedab ozannoks.

Ozha sidotud vepsän muštatišed

• Igä elämata, oza tedmata.
• Kaikuččel kozal om ičeze oza.
• Laps' sündub, hänen oza-ki sündub.
• Oza — ocalaz.
• Oza ei magada.
• Oza ei ole havad, ougale ed ota.
• Oza kuti haragan peza. (hudr, illüzorine)
• Ozad kädehe ed ota.
• Ozad lepkehe ed omble.
• Ozavale elo tuleb piluiš-ki läbi, a onetomal lähteb uksiš.
• Ozavale kaik om hüvä.
• Ozavale mehele kukoi-ki munib.
• Rahvahal om oza, a minai ozaine.
• Ristitun näged, a ozad ed näge.
• Sinun oza völ kätkes magadab.
• Tedaižin, miše ozad ei ole, ka surman vastha mänižin.

Kacu mugažo

• Eiforii
• Ozan rahvahidenkeskeine indeks

Homaičendad

Nece kirjutuz om vaiše ezitegez. Tö voit abutada meile, ku kohendat sidä da ližadat sihe.