Kalevala
Sil sanal voib olda toižid znamoičendoid; miše nähta niid, tulgat tänna.
Kalevala (mugažo karjalan i suomen kelil) — karjalaiž-suomalaine rahvahaline epos runoiš. Kogoneb vižkümnes pajospäi.
Suomalaine Elias Lönnrot-kelentedomez' (1802−1884) kerazi karjalan i suomen rahvahan pajoid-starinoid Karjalas i Suomenmas, sid' valiči pajoid, ühtenzoiti niid süžetan pirdoil i andoi nimitust. Ezmäine variant oli vaumitud vodele 1828. Lönnrot ümbriradoi keratud materialad kahtišti: vl 1835 pästtihe ezmäižen kerdan (12 078 runod), vl 1849 kahtenz' pästand om sündnu (tegijan lopuline variant, 22 795 rived).
Kalevala om amuižiden vägimehiden man nimituz. Suomalaižed i karjalaižed eliba religijan veroidenke edel hristanuskondad, i kirj om niiden andmusiden znamasine purde.
Kändused[vajehta | vajehtada lähte]
Ezmäižed kävutadud kändmaha Kalevalad verhad keled oliba ročin kel' (Kastren, 1841) i saksan kel' (1852). Epos om kätud venän kel'he täuzin vl 1888 (Leonid Bel'skii), mugažo vn 1998 känduz om pästtud (tegijad Eino Kiuru i Armas Mišin).
Vepsän kel'he Kalevalan kändi Nina Zaiceva-kelentedomez'. Toižend lapsiden täht[1] (2003) i täuz' kirj[2] (2022) oma sätud.
Homaičendad[vajehta | vajehtada lähte]
- ↑ Zaiceva N. Kalevala. Petroskoi: Periodika, 2003. 163 lp. — Kirjan polhe krc.karelia.ru-saital. (ven.) (angl.)
- ↑ Vepsän kul'turvoz': eloho läksi uz' "Kalevala" vepsän kelel // Uzištused 20.09.2022 omamedia.ru-portalal. (veps.) (ven.)
Irdkosketused[vajehta | vajehtada lähte]
- Lönnrot Elias. Kalevala avtor.karelia.ru-saital /Kändi vepsän kel'he N.G. Zaiceva, venän kel'he A.I. Mišin, E.S. Kiuru, kuvad A.A. Maksimov. — Petroskoi: Periodika, 2022. — 544 lp. (veps.) (ven.) ISBN 978-5-88170-426-1; ISBN 978-952-7277-21-8 (FIN)
 |
Kalevala Vikiaitas |
|
Nece kirjutuz om vaiše ezitegez. Tö voit abutada meile, ku kohendat sidä da ližadat sihe. |